چمن مصنوعی به دلیل عملکرد برتر خود در مقایسه با چمن طبیعی از زمان تولدش بیش از 50 سال پیش به طور گسترده ای مورد استفاده قرار گرفته است. یک روز در آوریل 1966، استادیوم Space Dome هیوستون، که به عنوان "هشتمین عجایب جهان" شناخته می شود، بی سر و صدا منتظر شروع لیگ بیسبال بود. با این حال، چیزی که حتی ممکن است برای تماشاگرانی که برای ورود به ورزشگاه صف می‌کشند ندانند این است که در آن روز شاهد یک لحظه تاریخی بودند: قبل از شروع بازی، استادیوم بیسبال با اولین قطعه چمن مصنوعی جهان - Astro سنگفرش شد. چمن.
دلیل اینکه چمن مصنوعی را چمن آسترو نیز می نامند این است که شرکت آمریکایی Astro اولین کسی بود که چمن مصنوعی را اختراع کرد. چمن مصنوعی نیازی به آبیاری و کوددهی ندارد، هزینه نگهداری پایینی دارد، کمتر تحت تاثیر اقلیم و آب و هوا قرار می گیرد، بادوام است و ظاهر بصری خوبی دارد و به زودی در سراسر جهان محبوب می شود.
با این حال، بافت چمن مصنوعی به اندازه چمن طبیعی انعطاف پذیر و کشسان نبود. نیروی اصطکاک عظیم باعث صدمات مکرر به ورزشکاران شد و حتی منجر به یک بیماری خاص - Astro Toes شد. در نتیجه، چمن مصنوعی تازه توسعه یافته در سرما قرار گرفته است. در سال 1988 اتحادیه فوتبال بریتانیا استفاده از چمن مصنوعی در مسابقات رسمی را ممنوع کرد و سپس فیفا استفاده از چمن مصنوعی را ممنوع کرد.
بعدها با استفاده از مواد جدید مانند پلی اتیلن (PE) و پلی پروپیلن (PP) و فرآیندهای جدید، عملکرد چمن مصنوعی بسیار بهبود یافته است. در سال 2003، بیل بشیر، یک جراح پلاستیک، در یک گزارش تحقیقاتی گفت که در دراز مدت، چمن مصنوعی ایمن تر از چمن طبیعی است، زیرا رشد چمن طبیعی ناسازگار است و سایش مداوم به آرامی نرمی را کاهش می دهد و در نتیجه افزایش می یابد. احتمال آسیب به مچ پا یا سایر قسمت‌های آن.
با بهبود عملکرد و درک مردم، چمن مصنوعی دوباره محبوب شده است. به ویژه، از اول جولای 2003، چمن مصنوعی که آزمون فیفا را گذرانده بود، اجازه برگزاری مسابقات رسمی فوتبال را پیدا کرد و چمن مصنوعی به طور فزاینده ای در مسابقات مختلف مورد استفاده قرار گرفت. به عنوان مثال در جام جهانی 2018 روسیه از چمن مصنوعی به طور گسترده استفاده شد.
