چمن مصنوعی که به آن چمن مصنوعی نیز می گویند، نوعی سطح شبیه به چمن طبیعی است. اغلب برای تخمگذار زمین ورزشی، چمنزار مسکونی و سایر کاربردهای تجاری استفاده می شود. چمن مصنوعی توسط دیوید چنی، رئیس تیم تحقیقاتی RTP، در سال 1960 اختراع شد. در سال 1965، زمانی که در پنجره رصدی نجومی هیوستون نصب شد، محبوب شد. بسیاری از مردم چمن مصنوعی را انتخاب می کنند زیرا هزینه نگهداری آن کمتر از چمن داخلی است.
چمن مصنوعی از پلی اتیلن، پلی پروپیلن و نایلون ساخته شده است. مناسب ترین نوع را می توان با توجه به کاربرد و ظرفیت مصرف خاص تعیین کرد. به طور کلی، هر ماده مناسب ترین کاربرد خاص را دارد.
پلی اتیلن نرم است، بنابراین برای زمین بازی مناسب است. می توان آن را به ارتفاع های مختلف (تا سه اینچ) برش داد. می تواند انواع مختلف چمن مانند بلوگراس و فسکیو را تقلید کند. اگرچه برای منطقه ضربه زدن به زمین گلف مناسب نیست، خوب است که از آن به عنوان چمن لبه استفاده کنید.
پلی پروپیلن ارزان ترین چمن مصنوعی است، بنابراین به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. هنگام استفاده در زمین های گلف، برای استفاده به عنوان منطقه ضربه ای مناسب است، زیرا سختی این ماده مناسب است. اما این ماده در برابر حرارت مقاوم نیست و در دمای بالای 68 درجه حل می شود. متأسفانه این نوع چمن فقط یک جهت دارد، به این معنی که وقتی توپ را روی این نوع چمن می زنید، فقط می توانید آن را در یک جهت هل دهید.
نایلون قوی ترین و با کیفیت ترین چمن مصنوعی است. شما می توانید روی این نوع چمن مصنوعی پارک کنید و پس از خروج ماشین می توان آن را بازسازی کرد. این ماده برای استفاده در زمین ورزشی بسیار مناسب است و می تواند در برابر اصطکاک دویدن و پریدن کودکان مقاومت کند. طراحی نیش نایلون چندین جهت دارد، بنابراین برای منطقه ضربه زدن به زمین گلف مناسب است، زیرا توپ همیشه می تواند به درستی غلت بخورد.
چمن مصنوعی را می توان توسط افراد حرفه ای یا خود نصب کرد. فرآیند نصب نسبتا ساده است. محل را تمیز کنید و از سنگدانه با عملکرد زهکشی استفاده کنید. از چنگک برای تسطیح زمین و پهن کردن چمن مصنوعی استفاده کنید. تکه های چمن روی هم قرار می گیرند و برای چسباندن بخیه به هم فشار وارد می کنند. در نهایت چمن مصنوعی را با میخ های باغچه 15.24 سانتی متری ثابت کنید.
